Eind jaren '60, begin jaren '70 zocht het jonge pasgetrouwde stel De Jonker druk naar woonruimte in Breda. Dat was moeilijk, want er was grote woningnood. Na vijf jaar hadden ze geluk en kregen ze een woning toegewezen in een spiksplinternieuw gebouw dat op een weiland in Hoge Vucht herrees: Moerwijkzicht.
Op de foto willen ze niet, maar ze vertellen graag hun verhaal. Over het wonen in één van de grootste flatgebouwen in Breda. En dat al 50 jaar.
We wonen hier zo lang als de flat bestaat
"Er zijn niet veel mensen die hier al zo lang als wij wonen hoor", lacht meneer De Jonker. "Het is altijd grappig om als antwoord op de vraag hoe lang we hier al wonen te zeggen: zo lang als de flat bestaat!" Mevrouw De Jonker vult aan: "Er is nog één man die hier ook al zo lang woont." Mevrouw pakt het oude huurcontract erbij waarop wat notities staan. "De flat was toen van de Algemene Woningbouw", zegt ze.
We zijn hier komen wonen, omdat alles binnen handbereik was. De school lag hier bijvoorbeeld tegenover aan de Archimedesstraat. Ook stond het winkelcentrum er al. Onze huisarts zat er en er was een zwembad. En laten we ook niet vergeten: we hebben hier vrij uitzicht op een park. Daarom zijn we hier gebleven, want het was een perfecte locatie voor een jong gezin. En omdat we hier zo fijn wonen, zijn we nooit weggegaan."
Niet gedacht dat we deze woning zouden krijgen
"We schreven ons in zodra we zagen dat de flat gebouwd werd", vertelt meneer. "En we kregen het meteen! Er was toen nog echt een selectieproces en dieren waren uit den boze. Ze vroegen bijvoorbeeld ook naar geloof en soort werk. Best wel streng, maar dat was nou eenmaal in die tijd. Ook vroegen ze waarom we hier wilden wonen. Nou, dat was wel duidelijk: we wilden heel graag écht op onszelf." Mevrouw vult aan: "Daar heeft mijn moeder wel wat tranen om gelaten hoor, zeker ook omdat haar kleinkinderen in haar huis geboren zijn."
Samen halen ze herinneringen op. "We waren één van de jongsten toen we hier kwamen wonen. Het was echt gezellig. Beneden bij de entree was er altijd wel iemand om mee te praten. Het saamhorigheidsgevoel was groot. Ja, we waren best close. Niet dat we de deur bij elkaar plat liepen hoor, maar we hebben hier zéker vrienden gemaakt. We moesten altijd best wennen als er iemand verhuisde en er iemand anders kwam. Dat is altijd goed gegaan hoor. Nu hebben we ook nog best veel contacten, we letten goed op elkaar en helpen elkaar waar nodig. Dat is fijn. Het is wel een andere tijd dan vroeger."
Er is een actieve bewonerscommissie in Moerwijkzicht
"Zij organiseren regelmatig iets voor de bewoners, vooral om de onderlinge banden te verstevigen. Met kerst en oud en nieuw bijvoorbeeld, in de huiskamer hier beneden. Ook is er op woensdagen een sjoelavond. Nu zijn ze bezig met het organiseren van een high tea buiten. Over het algemeen zijn het wel altijd dezelfde mensen die komen. Zelf zijn we er ook niet altijd bij hoor! We hebben het best druk."
Het echtpaar heeft een actief leven, een uitgebreide vriendenkring en een hechte, warme familie. De familie ziet elkaar vaak, ook op vakantie. Geloof heeft hen altijd richting gegeven, zeker in moeilijke tijden. Meneer is na zijn prepensioen voor de kerk gaan werken in vier gemeenten en geeft lezingen in onder andere Groningen en Middelburg, en zelfs een keer in Chili. "Ik ga altijd met hem mee", lacht mevrouw. Meneer vertelt: "Ik haal in mijn lezingen aan wat er in de samenleving gebeurt en ik gebruik daar de bijbel bij. Ik haal er veel voldoening uit, zeker ook omdat er veel jongeren bij zitten.
Op 10 juni vierde we met de bewoners het 50-jarig bestaan van de flat met een gezellig feest
Op maandagen is er beneden een koffiehoekje
Dat wordt trouwens alleen in het 'midden' georganiseerd. Wij wonen in het 'midden'. Er is ook 'noord' en 'zuid'. Mensen van Alwel zijn ook bij het koffiehoekje. Het is fijn dat er vaak iemand van de woningstichting is. Het is toch anders als dat niet zo is, denken we. Dan wordt er misschien vaker gerotzooid of er is vaker overlast. Dat maken we hier bijna niet mee. Een groot compliment aan Alwel." We hebben een goede verstandhouding met onder andere de sociaal beheerders van Alwel.
Verhuizen is voor het echtpaar alleen bespreekbaar als er met een van de twee iets qua gezondheid gebeurt of een van de twee overlijdt. "Dan gaan we naar onze dochter", zegt mevrouw. "Nou ja, ik denk hij eerder dan ik, misschien dat ik hier wel blijf. Onze dochter zei al tegen mij: u gaat nooit verhuizen! Ik heb er dan ook een hekel aan eerlijk gezegd."
In 2017 is de flat gerenoveerd
"We zijn er toen gewoon blijven wonen, ook al konden we tijdelijk in een speciaal daarvoor geschikt gemaakte container terecht", vertelt meneer. "Deze waren best luxe ingericht, met alle voorzieningen. Maar we zijn gewoon hier gebleven. Vroeger vroegen ze ons ook wel eens waarom we geen huis met een tuin wilden. Dat was wel mogelijk hoor, want ik werkte bij Philips. Zij hadden toen eigen huizen en ook een eigen hypotheek, dat werd dan verrekend met het salaris. We konden een huis in Oosterhout krijgen." "Nou, daar wil ik niet wonen hoor", roept mevrouw stellig uit, "Breda is veel gezelliger, Breda heeft alles. Ja, we zijn hier gewoon heel tevreden."
Tekst: Irma Brouwers
Foto: Rob Lipsius (Blind Walls Gallery, kunstenaar Super A)
