Alwel werkt met honderden vrijwilligers samen aan de leefbaarheid in onze wijken en buurten. Onmisbaar zijn ze! Een van hen is Cees Zwager. Hij is al jaren belangeloos druk in de weer in de Bredase wijk Doornbos-Linie. "Het allerlaatste wat ik wil, is achter de geraniums zitten", zegt Cees.
Doornbos-Linie is echt mijn wijk
Ik woonde met mijn vrouw en kinderen in de Asterd. De bewoners uit die wijk hadden veel centen. We woonden er met plezier, maar door een faillissement moesten we daar weg. We verhuisden 10 jaar geleden naar de Buys Ballotstraat. Tussen de huizen lag een ongebruikt, vervallen pleintje. Wauw, hier liggen kansen, dacht ik. We moesten behoorlijk wennen. Maar na een paar weken voelden we ons al thuis. Bewoners hebben oog voor elkaar en kwamen graag een praatje maken. Al snel raakte ik in gesprek met de buurmeisjes. Of er niet iets leuks van de 2 pleintjes gemaakt kon worden? We hebben samen tekeningen gemaakt. Het idee was om van de pleintjes ontmoetingsplaatsen te maken. De tekeningen hebben we laten zien aan wijkconsulenten Claudia en Desiré van Alwel. 'Ja, laten we dat doen!' zeiden zij.
We kwamen tien jaar gelede vanuit de Asterd in Linie wonen
Ontmoeten en verbinden
Het werd een project van de hele wijk. Samen verzamelden we spullen en zelfs kippen en konijnen. Zo ontstonden de Pluktuin en het Pukplein. Het is inmiddels een groot succes. In de Pluktuin hebben 18 bewoners uit de wijk een moestuintje. De jeugd komt samen op het Pukplein. Hier spelen ze en ontmoeten de ouders elkaar. De nieuwe pizza-oven gaat vaak aan, want eten verbindt. We gebruiken de groentes uit de moestuin. Leerzaam, want we leggen gelijk uit dat een paprika uit de grond komt en niet alleen uit de supermarkt.
Wauw, hier liggen kansen
12 nationaliteiten-elftal
Ik beleef veel plezier aan het begeleiden van enkele voetbalteams. Zelf heb ik alleen nooit gevoetbald en de spelregels snap ik ook nog steeds niet. Er kwamen wat Somalische jongens uit de buurt naar me toe. Ze wilden voetballen. Toevallig wist ik dat een voetbalteam van PCP zich net had terug getrokken uit de competitie. Met een hoop kunst- en vliegwerk lukte het om binnen een week een elftal en voldoende tenues te verzamelen. Deze groep werd later het 12 nationaliteiten-elftal. De tegenstanders keken hun ogen uit als dit internationale team het veld opkwam. Na 3 jaar werden ze kampioen. Intussen is er een Somalisch, een Syrisch en een Eritrees voetbalteam en regelen de jongens het meeste zelf.
Buurtsalon
Intussen zijn mijn kinderen uitgevlogen en woon ik al weer een poosje alleen. Ik ben fulltime vrijwilliger en zit ook in de wijkraad, het bewonersplatform en bij de Buurtsalon: een ruimte waar ik met Wil de Ruiter en een aantal organisaties een inloop ben gestart. Bewoners kunnen hier met allerlei vragen terecht. Ook wordt er kleding verkocht en zijn er leuke activiteiten.
Ze noemen me soms de burgemeester van de Linie
Tegeltjeswijsheden
Ze noemen me soms de burgemeester van de Linie. Ik ben graag onder de mensen. Als ik om een boodschap van 5 minuten ga, ben ik minimaal een half uur weg. Ik heb er lol in om de collega's van de Buurtsalon af en toe te plagen. En…wie kaatst kan de bal verwachten. Op mijn verjaardag kreeg ik als "bedankje" een bord met tegeltjeswijsheden. Van dit soort momenten geniet ik het aller-allermeest!'
